بهار

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپيد
برگهای سبز بيد
عطر نرگس، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست

نرم نرمک می رسد اينک بهار
خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ‌ها و دشتها
خوش به حال دانه‌ها و سبزه‌ها
خوش به حال غنچه‌های نيمه‌باز
خوش به حال دختر ميخک که می خندد به ناز

خوش به حال جام لبريز از شراب
خوش به حال آفتاب

ای دل من گرچه در اين روزگار
جامه رنگين نمی‌ پوشی به کام
باده رنگين نمی ‌بينی به جام
نقل و سبزه در ميان سفره نيست
جامت از آن می که می ‌بايد تهی است

ای دريغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسيم
ای دريغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دريغ از ما اگر کامی نگيريم از بهار

گر نکوبی شيشه غم را به سنگ
هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ

--فریدون مشیری

Among the crowed

Among the crowed

And then there're those moments

When you feel the presence of another body

Next to you,

In a party,

Among the crowed,

And she tells you,

Please do not misunderstand

My arms touching

Your wide, manly shoulders ...

I am here to depart,

And to give you

One last special attention;

That you may cherish, and never forget

As you get back among the crowed

Where a Palestinian girl has found a lover

Of Zoroastrian origin,

In an evening of Persian new year celebration,

A Romanian and Serbian reunite over their perfect bodies,

A professor sheds tears out of his loneliness,

In a space where a Basque man, once, called home

I carry the weight of these hours;

Only made bearable

by that one last special attention.

Getting back to the crowed

For soon going back to the ground,

Where the Hyacinth roots

Awaiting another resurrection!